"Size öyle bir hikâye anlatacağım ki, anlatacaklarım bittiğinde, öğrendiklerinizin bir kısmını unutmak isteyeceksiniz. Heyhat, hepimiz unutmayı becerecek kadar şanslı değiliz. Bazen hayatınızda tüm taşların yerli yerine oturduğunu, ömrünüzün kalanını birbirine geçmiş Lego parçaları arasında sessiz sedasız tamamlayacağınızı düşünürsünüz. Bu, evvela güven ve huzur duymanızı sağlar, sonra da sıkıntı. Ben sıkıntı safhasındaydım."
"Filmdeki gibi, biri beynimin bir parçasını silecekse yahut kesip kenara koyacaksa, belki buna razı gelebilirdim. Fakat beyaz tahta önünde hayatımı analiz edip, neticelerinden uydurdukları aforizmalara inanmamı bekleyecek şarlatanların düzmece derslerine güvenecek kadar aptal değildim. Bilirsiniz, aptallığın ilk şartı, öyle olmadığınıza inanmanızdır."
İşte tam da altını çize çize okumak isteyebileceğiniz bir kitap. Bu kitapı okumaya başladığımda hayatımın büyük bir dönüm noktasındaydım ve kitap bana tesadüfen o dönemde geldi. Ve Nermin Yıldırım ile tanışmamı sağladı. Meğer biz kendisiyle aynı üniversitenin aynı fakültesinde okumuşuz. Her neyse kitaba dönmek gerekirse; Unutma Dersleri daha ilk sayfadan itibaren sizi alıyor Feribe'nin içinde bulunduğu haleti ruhiye ile kendi hayatınıza ait gerçekleri yüzünüze tokat gibi çarpıyor. Aşk, evlilik, sadakat gibi kolay kolay ahkam kesemeyeceğiniz, mahrem kalan sırlarınızı, bırakın başkasına, kendinize bile itiraf etmeye çekindiğiniz şeyleri, toplumun tabu olarak gördüklerini bir de başka bir açıdan görmenizi sağlıyor. Feribe aldatan bir kadın; eşini aldatan ama bunu yaptığı için suçlulukla karışık bir mutluluk duyan, bunu yaptığı için kendine kızmak yerine neden yaptığına dair cevaplar arayan bir kadın. Yani insan... Feribe'nin malum şahsı unutmak için Mazi İmha Merkezine gitmesi ve orda unutmak istediklerinden nasıl kurtulabileceğini öğrenmesi ile bitiyor kitap. Aslında konusunu anlatmak için yanıp tutuşuyorum ama siz de okuyun diye anlatmıyorum. Pişman olmayacağınız, sizi biraz sarsacak ve bittiğinde derin bir iç huzuru duyabileceğiniz nadir kitaplardan.
K.Özcan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder