Yakın çevremin bana hikaye/ roman yazma
konusundaki verdikleri gaz nedeniyle bir dönem yazarlık üzerine bir miktar
düşündüğüm doğrudur. Konumu da bulmuştum üstelik, ancak sonunu nasıl
bağlayacağımı bilemediğimden ve hayal dünyamda anlamsız bir yere
vardığımdan projemi rafa kaldırmıştım.
Bir zaman sonra
içeriğini hiç bilmediğim Jose Saramago’nun Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş adlı
eseriyle tanıştım. Okurken gözlerime inanamadım; “ama bu benim yazmak istediğim
hikaye…” dedim, bende düşüncesinin d’si dahi oluşmamışken yıllar önce çoktan
yazılmış oysa ki… Tabi benim kalemim onunkine su bile dökemezdi de, yine
de benzer konuları farklı zamanlarda birbirimizden bihaber düşünmüş olmamız
enteresan geldi. Bunun evrende mutlaka bir adı, tanımı olmalı. Eğer varsa da
ben henüz bilmiyorum. Yoo bunun adı telepati değil. Telepati başka bir
şey! Sanırım şu: Kardeşinizle, arkadaşınızla, annenizle, eşinizle…vb. aynı anda
aynı şeyi düşünmeniz, hatta bazen aynı rüyayı görmeniz karşılaştığınız bir
durumdur. Siz tam annenizi arayacakken onun sizi araması da çok defa
yaşadığınız bir durum olabilir. Bunu kalp kalbe karşıdır, olarakta
yorumlayabiliriz. Bazen de
çok uzun zamandır görmediğiniz bir kişiyi düşünürsünüz ya da onu rüyanızda
görürsünüz, çok geçmeden de ondan bir haber alırsınız ya da ansızın yolda
karşılaşırsınız… Bazen ise yaşamış olduğunuz bir şeyi sanki daha evvel de
yaşamışsınız gibi hissedersiniz ya da rüyanızda görmüşsünüz gibi olur… Bunlar
da De Ja Vu olarak adlandırılmakta sanırım.
Sizde de oluyor
mu böyle şeyler? Bu durumlar bende ara sıra oluyor. Kahinliğe mi soyunsam, ne
yapsam diye düşünüyorum akabinde. J
Tüm bunların bir şekilde tanımı var da,
sizden çok farklı bir coğrafyada yaşamış, daha evvel kendisiyle de
kitaplarıyla hiç tanışmadığınız bir yazarla, farklı zamanlarda aynı hikayeyi
düşünmeniz ne anlama gelir? Ruhsal bir bağ mı var aramızda acaba?
“Adı bilinmeyen bir ülkede, dünya kuruldu
kurulalı görülmemiş bir olay gerçekleşir: ÖLÜM, görevinden vazgeçer ve kimse
ölmez. Bir anda ülkeye yayılan sevinç çok geçmeden yerini kaosa bırakır.
İnsanların ölmemesi… Ezeli yaşlılık… Ölüm ve ölümsüzlük karşısında insanoğlunun
çaresizliği…” Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş’u mutlaka okumanızı tavsiye ederim.
Ah! Bakın aklıma ne geldi; küçükken
arkadaşımızla aynı şeyi, aynı anda söylediğimizde birbirimizin saçını çeker ve
Cipsi Kola Kilit derdik, sahi niye derdik? Saçımız uzasın diye miydi, ömrümüz
uzasın diye mi? Ya da bu daha hızlı hareket edebilmeyi sağlamak için yapılan ve
ilk olarak kimin başlattığı hala bilinmeyen bir şey mi..?
Okumak Harka Bir Eylemdir!
Esra K.K.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder