Anton Çehov / KİME ANLATSAM KEDERİMİ

“Dağın birinde bir bilge kişi yaşarmış. Herkes tarafından sayılır sevilirmiş. Gençlerden biri, bilgenin bilgeliğini kabul etmeyip maskesini düşürmek istemiş ve bir plan kurmuş. Küçük bir kuşu avucunun arasına yerleştirmiş ve bilgeye sormuş:

-Söyle bilge, avuçlarımın arasındaki bu kuş ölü mü, diri mi?

Bilge şöyle bir bakmış  ve demiş ki;

-Evlat! Ölü desem avuçlarını açıp kuşu uçuracaksın, diri desem sıkıp öldüreceksin. Ellerinde yaşam ve ölümü birlikte tutuyorsun, gel bu kararı bana verdirme, kendin ver!”

Yukarıda kitabın arka kapağındaki alıntıyı okudunuz. Kime Anlatsam Kederimi, Çehov’un öykü kitabıdır.

İçinde 5 (beş) öykü var;

1.    Mutlu Adam,

2.    Hayaller,

3.    Kitaba adını veren; Kime Anlatsam Kederimi,

4.    Bozkır,

5.    Yağmurdan Kaçarken Doluya Tutuldum.

Bozkır dışında her biri kısa kısa. Bozkır diğer öykülerin arasında öyle uzun kalıyor ki, neden roman olarak yazmadı acaba diye düşünmekten kendinizi alıkoyamıyorsunuz. İlk öykü nükteli. Diğerleri ise bol miktarda dram ihtiva ediyor. Öykülerdeki isimlerin telaffuzu zor. Hoş Rus isimlerinin genel özelliğinde bu var. Rus isimlerinin telaffuzu size de güç geliyor mu?

Kitabın yayınevi Arkhe. Çevirisi Mütercim Ersin Yıldırım tarafından yapılmış. Kötü denilemez, yalnız yazım hataları şaşırtıcı derecede fazla. İlk sayfalarda matbaanın azizliğine uğramış herhalde deyip kendi içinizde tölere ediyorsunuz, ancak ileriki sayfalarda kendini tekrar eden benzer hatalar nedeniyle çevirmenin Rusçayı bilip, Türkçe yazım kurallarını bilmediğini anlıyorsunuz. Sesli harfleri daraltarak kullanmış. Örneğin; bakacağım yerine bakıcağım, geleceğim yerine geliceğim…vb. gibi. Bunu kitabın tamamında görebilirsiniz. Ve birçok hata daha var.

         Günümüz kısa öyküsünün kurucuları arasında sayılan A.Çehov 1860-1904 yılları arasında yaşamış. Bu öykü kitabında kendi yaşamından da izlere rastlamanız mümkün.

Kitaptan bazı sözlere yer vererek siz azıcık ucundan felsefe yapmaya davet ediyorum:

·         Bu zamanda mutlu birini görmek insanın garibine gidiyor. Beyaz bir fil görmek, mutlu birini görmekten daha kolay.

·         Bilgi kimine yarar, kiminin ise sadece kafasını karıştırır.

·         Tahsil ışıktır, cahillik ise karanlıktır.

·         Kendimden de anlıyorum ki artık yok olmuş bir insandan başka bir şey değilim.

Ve yorumumu A. Çehov’un hangi kitaptan olduğunu bilmediğim ama hep rastladığım o ünlü sözü ile sonlandırıyorum: “Sana bir iyi bir de kötü haberim var. İyi haber; henüz ölmedik. Kötü haber; hala yaşıyoruz.”

Okumak Harika Bir Eylemdir!

Esra K.K.